Οι πρώτοι υαλοπίνακες έκαναν την εμφάνισή τους κάπου 2.000 χρόνια πριν και χρησιμοποιήθηκαν για να «κλείσουν» ανοίγματα κτιρίων, παρέχοντας προστασία των κατοίκων τους από καιρικά φαινόμενα (άνεμο, βροχή, κρύο κλπ) ενώ επέτρεπαν στο φώς να μπαίνει μέσα. Αυτός παραμένει ακόμα και σήμερα ο βασικός προορισμός των υαλοπινάκων .
Για πολλούς αιώνες βέβαια, η χρήση του γυαλιού στα κτίρια, δεν υπήρξε ευρέως διαδεδομένη, ενώ μόλις τον 20ο αιώνα άρχισε η ουσιαστική βελτίωση στην αποδοτικότητα των υαλοπινάκων.
Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1940 ξεκίνησε η καλλιέργεια της ιδέας των διπλών υαλοπινάκων για την βελτίωση της θερμομόνωσης των υαλοστασίων, όμως η πραγματική της ανάπτυξη στην Δυτική Ευρώπη ήρθε, θα έλεγε κανείς, με την ενεργειακή κρίση της δεκαετίας του 1970.
Επωφελούμενο από τις εκτεταμένες έρευνες και προσπάθειες εξέλιξης των τελευταίων δεκαετιών, το γυαλί, συμβάλλει σήμερα σημαντικά με όλους τους τρόπους, στο επίπεδο άνεσης των κτιρίων και κυρίως των κατοικιών. Εξελιγμένοι τύποι υαλοπινάκων, όπως οι επιστρωμένοι (coated), οι πολυστρωματικοί (laminated) κλπ παρέχουν σήμερα υψηλής ποιότητας λύσεις σε τομείς όπως ο έλεγχος της ηλιακής ενέργειας και του φωτός, της ηχομείωσης και της ασφάλειας.
Τα μοντέρνα παράθυρα είναι κατασκευασμένα με Float Υαλοπίνακες. Η μέθοδος παραγωγής Float Υαλοπινάκων είναι επίσης γνωστή ως η διαδικασία Pilkington, που πήρε το όνομά της από τον βρετανό κατασκευαστή γυαλιού Pilkington, ο οποίος πρωτοστάτησε στην τεχνική τη δεκαετία του 1950 στο εργοστάσιό τους στο St Helens, Merseyside της Μεγάλης Βρετανίας.
Οι Διακοσμητικοί Υαλοπίνακες προσδιορίζονται από την ύπαρξη σχεδίου ή χρώματος σε αυτούς. Από το όνομά τους συμπεραίνεται ότι η κύρια χρήση τους είναι η διακόσμηση χώρων, όπως για παράδειγμα διαχωριστικά, έπιπλα, ντουλάπες, κλπ.
Οι καθρέπτες κατασκευάζονται όταν μια λεπτή στρώση άργυρου, ή μερικές φορές αλουμινίου αποτίθεται στην πίσω πλευρά ενός υαλοπίνακα με αποτέλεσμα να βλέπει κανείς την επιφάνεια που ανακλάται μέσα από τον υαλοπίνακα. Η πίσω πλευρά του κατόπτρου συνήθως επαλείφεται με σκουρόχρωμο βερνίκι για να προστατεύσει τον άργυρο από την διάβρωση και την αποκόλληση από το γυαλί. Με αυτή τη μέθοδο ανακλάται το 80% περίπου του προσπίπτοντος φωτός.
Ο όρος «Ενεργειακοί Υαλοπίνακες» χρησιμοποιείται τα τελευταία χρόνια ως ελεύθερη μετάφραση του όρου “Energy efficient glass” για να προσδιορίσει την κατηγορία εκείνη των υαλοπινάκων, οι οποίοι έχουν χαρακτηριστικά τα οποία δυσχεραίνουν την μεταφορά της θερμότητας από την μία πλευρά στην άλλη, συντελώντας έτσι στην εξοικονόμηση ενέργειας.
Η εφεύρεση αυτών των υαλοπινάκων απετέλεσε επανάσταση στην τεχνολογία των μονωτικών υλικών, δεδομένων των εκπληκτικά μεγαλύτερων θερμομονωτικών επιδόσεών τους, σε σχέση με όλους τους μέχρι τότε γνωστούς τύπους υαλοπινάκων, 220% βελτίωση θερμομόνωσης σε σχέση με τους κοινούς διπλούς υαλοπίνακες και 400% σε σχέση με τους απλούς μονούς υαλοπίνακες!
Οι «Ενεργειακοί Υαλοπίνακες» έχουν κατ’ αρχήν την «ικανότητα» να δυσχεραίνουν την εκπομπή της θερμότητας από την θερμότερη προς την ψυχρότερη πλευρά (γι’ αυτό αποκαλούνται υαλοπίνακες χαμηλής εκπομπής Low-E). Η ικανότητά τους αυτή μας βοηθά να «κρατούμε» την θερμότητα του σπιτιού μας τον χειμώνα μέσα και το καλοκαίρι την ζέστη του εξωτερικού περιβάλλοντος έξω, εξοικονομώντας ενέργεια (για την θέρμανση ή τον κλιματισμό του χώρου, αντίστοιχα).
Η σύχρονη τεχνολογία και έρευνα έχει δώση τη δυνατότητα στη βιομηχανία υαλοπινάκων να αναπτύξει ειδικές επιστρώσεις που εφαρμόζονται πάνω στους υαλοπίνακες για εφαρμογές υψηλών απαιτήσεων και υχηλής αισθητικής.
Οι ηχομονωτικοί υαλοπίνακες παρουσιάζουν εξαιρετικές ηχοαπορροφητικές ικανότητες. Έχοντας την ικανότητα να αποσβένει τα φαινόμενα συντονισμού, εξαλείφει το φαινόμενο του «ακουστικού παραθύρου»..
Η σύχρονη τεχνολογία έχει καταφέρει να δώσει πολλές δυνατότητες εφαρμογών ιδιοτήτων ασφαλείας στους υαλοπίνακες:
- Προστασία από τραυματισμούς
- Προστασία από βανδαλισμούς
- Προστασία από σφαίρες (Αλεξίσφαιροι)
- Προστασία από βλήματα (Αντιαλιστικοί)
- Προστασία από φωτιά και υψηλές θερμορασίες
